Jan Bielecki (ur. 24 listopada 1869 w Brzózie, zm. 3 stycznia 1926 w Warszawie) – polski chemik, profesor zwyczajny w Katedrze Chemii Organicznej na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej, w latach 1921-1922 dziekan Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej.

Uczęszczał do radomskiego gimnazjum, gdzie założył tajną bibliotekę polską, jak również popularyzował wśród młodzieży polską literaturę. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku Matematyczno – Przyrodniczym. Wstąpił do Związku Robotników Polskich, gdzie prowadził dział oświatowo – propagandowy. W 1919 r. wszedł w skład powołanego pierwszego 38 – osobowego składu profesorów Politechniki Warszawskiej. W 1910 r. w trakcie naukowego pobytu w Paryżu, zaciągnął się ochotniczo do wojska francuskiego i przez okres 2 lat służył jako sanitariusz w Bellevue pod Paryżem. Był współzałożycielem i członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 190-III-17).