Wacław Chodkowski (1878-1953) – polski malarz, urodzony w Kozienicach. Ożeniony z Heleną z Przybytkowskich mieszkał w Warszawie na Saskiej Kępie w domu przy ul Walecznych 39. W 1900 r. ukończył w Warszawie Szkołę Rysunkową, gdzie kształcił się pod kierunkiem Wojciecha Gersona, Adama Badowskiego i Jana Kazimierza Kauzika. Zajmował pracownię w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, którego był członkiem rzeczywistym. Wystawiał tam po raz pierwszy w 1914 r. Portret dziewczynki, następnie w 1916 r. Portret chłopczyka i w 1935 r. Owoce. W czasie II wojny światowej, zarówno pracownia, jak i większość prac artysty uległa zniszczeniu. W 1945 r. Chodkowskiego przyjęto do Związku Polskich Artystów Plastyków na podstawie prac malarskich: Pole wilanowskie, Wisła po burzy, Dziewczyna w rogatywce. W 1949 r. wystawił w Bydgoszczy obraz Praca przy piecu hutniczym; w 1951 r. w Warszawie: Stare Miasto odbudowane.