Urodził się 11 grudnia 1906 roku w Sosnowcu. Przed wybuchem wojny przybył do Gniewoszowa gdzie miesza do chwili obecnej. Od 1937 roku maluje obrazy. Tematyka jego prac obraca się w kręgu kilku zasadniczych tematów. Wiodące i najbardziej ekspresywne są motywy okupacyjne i wojenne. Świadczy to o jego przeżyciach, spojrzeniu na świat, o jego wrażliwości.

Wykonał cały cykl obrazów ukazujących martyrologię i cierpienia ludności polskiej i żydowskiej. Egzekucje, pacyfikacje, sceny z obozów koncentracyjnych pokazane zostały bardzo naturalistycznie. Stanisław Drela trafnie wyczuwa dynamizm ukazywanych sytuacji. Tworzy też prace batalistyczne np. „Lenino”, „Zdobycie Berlina”. Inną grupę prac Deli stanowią obrazy o tematyce obyczajowej np. „Pożegnanie Ziemi”, „Podział skarbowy””, czy też „Podsłuchanie”. Zaskakują prawdziwością i trafnością obserwacji psychologicznej, głębią przedstawienia.

W swojej twórczości plastycznej S. Dela operuje często symbolizmem, który można zauważyć w pracach takich jak: „Starzec”, „Socjalizm”, „Autoportret”, „Wieczność”. Prócz tematyki świeckiej w twórczości S. Deli znajdujemy obrazy o tematyce religijnej.

Najciekawsze z nich to przedstawiające postać Chrystusa. Treść większości obrazów uzupełniona jest tekstem lub wierszem, który jest kontynuacją myśli i odczuć autora zawartych w obrazie plastycznym. W analizie twórczości S. Deli, Adam Żeleziński doszukuje się naiwnego realizmu, ale dodaje, że jest to realizm przefiltrowany już przez jaźń autora i wzbogacony o jego indywidualne widzenie świata i jego wrażliwość.

Stanisława Delę odkryła instruktorka do spraw plastyki WDK Stanisława Wojda, gdy w Urzędzie Gminy w Gniewoszowie prezentowali swoje prace kozieniccy twórcy w ramach tzw. Krajobrazów Kultury Miast i Gmin Ziemi Radomskiej w 1976 roku.

Prace Deli na tej wystawie prezentowały wysoki poziom artystyczny i dokumentalny, dlatego też postanowiono dla niego zorganizować wystawę indywidualną w WDK w marcu 1979 roku. W październiku 1979 roku w Muzeum Okręgowy w Radomiu otwarto wystawę malarstwa prymitywnego S. Deli. Muzeum zakupiło kolekcję 54 obrazów.

W tym samym roku odbyła się wystawa w ramach I Wojewódzkiego Przeglądu Plastyki Amatorskiej, na którą przybyli członkowie komisji kwalifikującej prace na Triennale Plastyki Nieprofesjonalnej we Wrocławiu. Zakwalifikowano kilka prac twórcy. Jego nazwisko stało się słynne w kraju.

„Sądzę, napisała Teresa Kowalczyńska … , że w najśmielszych swych marzeniach Stanisław Dela nie przypuszczał, że jego prace wyjadą kiedykolwiek z maleńkiego Gniewoszowa, a z czasem i z Polski i będą poza jego granicami wysoko notowane”.

Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie a szczególnie komisarz działu polskiego „Naivi 77” wybrał prace S. Deli pt. „Pożegnanie Ziemi”, którą wysłano do Zagrzebia i tam była eksponowana obok prac znanych i uznanych twórców nieprofesjonalnych takich jak: Teofil Ociepka, Maria Wnęk, Paweł Wróbel i Katarzyna Gaweł. Ponad 800 obrazów Stanisława Deli znajduje się w muzeach, wiele zakupiły instytucje i osoby prywatne zainteresowane twórcą z Gniewoszowa.

Na konkursie „Życie i twórczość Jana Kochanowskiego w malarstwie, ceramice i tkaninie dekoracyjnej, w kategorii malarstwa ludowego zajął II nagrodę (pierwszej nie przyznano) za pracę „Czarnolasu czas”.